Παροχές κοινωνικής ασφάλισης για εγγόνια

Η κοινωνική ασφάλιση έχει αποφέρει οφέλη στα εξαρτώμενα τέκνα συνταξιούχων δικαιούχων από το 1939. Οι παροχές για τα τέκνα των εργαζομένων με αναπηρία ξεκίνησαν το 1958. Με τον αυξανόμενο αριθμό των εργαζομένων που αναλαμβάνουν την εκτροφή των δικών τους εγγονιών, η νομοθεσία του 1972 επέκτεινε τον ορισμό του συντηρούμενου τέκνου στο εξαρτώμενο εγγόνι των εργαζομένων που λαμβάνουν Κοινωνική Ασφάλιση λόγω ηλικίας, αναπηρίας ή κατά τον θάνατό τους.

Πάνω από τέσσερα και μισό εκατομμύριο παιδιά ζουν στο σπίτι των παππούδων τους. Αναφορά # 5

Οφέλη που προσφέρονται στα εγγόνια

Για να δικαιούται παροχές στο δελτίο εργασίας του παππού του, ένα παιδί πρέπει να είναι το παιδί, το θετό ή υιοθετημένο παιδί του φυσικού ή υιοθετημένου παιδιού του παππού ή του συζύγου του παππού. Οι μεγάλοι-εγγόνια δεν μπορούν να πληρούν τις προϋποθέσεις. Ένα έγγαμο εγγόνι μπορεί να λάβει παροχές μέχρι την ηλικία των 18 ετών ή μέχρι την ηλικία των 19 ετών, αν εξακολουθεί να βρίσκεται στη δημοτική ή δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Εάν εξακολουθεί να βρίσκεται στο λύκειο σε ηλικία 19 ετών, τα οφέλη μπορούν να συνεχιστούν μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς υπό ορισμένες συνθήκες. Τα οφέλη τερματίζονται αν ο εγγονός παντρευτεί. Ωστόσο, αν γίνει ανίκανος πριν από την ηλικία των 22 ετών, μπορεί να λάβει παροχές ως παιδί με αναπηρία ενηλίκων στο αρχείο του παππού του για απεριόριστο χρονικό διάστημα, εκτός εάν ο εγγονός παντρευτεί. Οι παροχές για ενήλικες με αναπηρία ενηλίκων συνεχίζονται παρά το γάμο εάν ο γάμος τους γίνεται με κάποιον άλλον δικαιούχο κοινωνικής ασφάλισης - με εξαίρεση τον γάμο με τον δικαιούχο παροχών για παιδιά ή φοιτητές.

Κατάσταση των γονέων

Η κοινωνική ασφάλιση θεωρεί τους γονείς του παιδιού ως τους κύριους εργαζόμενους στους οποίους τα παιδιά μπορούν να λαμβάνουν παροχές. Τα παιδιά μπορούν να πληρούν τις προϋποθέσεις για την εγγραφή ενός παππού μόνο εάν οι γονείς είναι είτε αποθανόντες είτε με ειδικές ανάγκες. Οι γονείς πρέπει να είναι τόσο νεκροί όσο και ανάπηροι όταν ο παππούδες γίνεται επιλέξιμος για παροχές κοινωνικής ασφάλισης ή για αναπηρίες ή κατά τη στιγμή του θανάτου των παππούδων. Η κοινωνική ασφάλιση θα χρειαστεί να αποδείξει τη σχέση των παππούδων με το εγγόνι τους, συμπεριλαμβανομένης της απόδειξης της σχέσης του παιδιού και του παππού με τους φυσικούς ή υιοθετούμενους γονείς του παιδιού. Εάν ο γονέας ή οι γονείς είναι απενεργοποιημένοι, η κοινωνική ασφάλιση απαιτεί απόδειξη της αναπηρίας. Ο γονέας μπορεί να πρέπει να παρέχει πληροφορίες σχετικά με την αναπηρία του, έτσι ώστε η SSA να μπορεί να κάνει προσδιορισμό της αναπηρίας εάν ο γονέας δεν λαμβάνει παροχές αναπηρίας.

Απαιτήσεις εξαρτήσεων

Το εγγόνι πρέπει να έχει ζήσει και να έχει λάβει το ήμισυ της υποστήριξής του από τον παππού κατά τη διάρκεια ολόκληρου του έτους πριν από τον μήνα της συνταξιοδότησης, αναπηρίας ή θανάτου του παππού. Το παιδί πρέπει να έχει αρχίσει να ζει με τον παππού και γιαγιά πριν περάσει την ηλικία των 18 ετών. Εάν το εγγόνι γεννήθηκε λιγότερο από ένα έτος πριν ο παππούς γονέας πέθανε ή έγινε επιλέξιμος για παροχές, η απαίτηση υποστήριξης πρέπει να τηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα από τη γέννηση μέχρι το προκριματικό γεγονός του παππού.

Επιβιώνοντας τα οφέλη του εγγονιού

Ένα παιδί δεν δικαιούται παροχές στον λογαριασμό του παππού, εάν δεν τηρεί τη δοκιμή εξάρτησης ή οι γονείς του δεν έχουν αποβιώσει ή δεν έχουν τεθεί σε αναπηρία όταν ο παππούδες γίνεται επιλέξιμος για παροχές λόγω αναπηρίας ή αναπηρίας. Ωστόσο, εάν η κατάσταση αλλάξει και οι γονείς του παιδιού πεθάνουν ή γίνουν άτομα με ειδικές ανάγκες και το παιδί ικανοποιεί την απαίτηση εξάρτησης από το μισό, σε μεταγενέστερη ημερομηνία, το παιδί θα μπορούσε να δικαιούται παροχές επιζώντων εάν ο παππούς γονέας πεθάνει. Το παιδί μπορεί επίσης να δικαιούται παροχές ως υιοθετημένο παιδί ενός παππού, έστω και αν υιοθετηθεί μετά το θάνατο του παππού της από τον επιζώντα σύζυγό του.