Πίνακας περιεχομένων:
Ο όρος "εταιρικό φορολογικό σχεδιασμό" περιλαμβάνει τη στρατηγική διάρθρωση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι φορολογικές υποχρεώσεις. Οι δραστηριότητες εταιρικού φορολογικού σχεδιασμού αποσκοπούν, γενικά, στην αποφυγή νόμιμης ενεργοποίησης του φορολογικού κόστους παρά στην παράκαμψη της παράκαμψης μιας υπάρχουσας υποχρέωσης καταβολής φόρων. Ο φορολογικός σχεδιασμός αποτελεί μια μελλοντοστραφή δραστηριότητα, σε αντίθεση με τη φορολογική συμμόρφωση ή την υποβολή εκθέσεων, η οποία αντικατοπτρίζει τα γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί. Οι εταιρείες συνήθως απασχολούν πιστοποιημένους δημόσιους λογιστές ή δικηγόρους για τεχνικές συμβουλές σε αυτόν τον πολύπλοκο τομέα.
Οντότητα
Οι φορολογούμενοι κατανοούν ότι η θεραπεία ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο της επιχειρηματικής οντότητας που αναπτύσσει επιχειρηματικές δραστηριότητες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι τακτικές εταιρικές οντότητες οφείλουν να καταβάλλουν ομοσπονδιακό φόρο εισοδήματος για τα ετήσια κέρδη και κατά την μεταγενέστερη διανομή αυτών των κερδών, μεμονωμένοι μέτοχοι που λαμβάνουν μερίσματα πρέπει επίσης να πληρώνουν φόρο. Ορισμένες εταιρείες (συνήθως εκείνες που δεν προσφέρουν μετοχές σε δημόσια ανταλλαγή) ενδέχεται να επιδιώξουν να αποφύγουν διπλά επίπεδα φορολογίας οργανώνοντας εταιρείες S ή εταιρείες περιορισμένης ευθύνης. Η υπηρεσία εσωτερικών εσόδων αντιμετωπίζει αυτές τις ειδικές εταιρείες παρόμοιες με τις εταιρικές σχέσεις (άρθρα 701-777 του IRC), δεδομένου ότι η φορολόγηση των ετήσιων αποδοχών εφαρμόζεται μόνο στο επίπεδο του μετόχου και όχι στην οντότητα.
Δικαιοδοσία
Μια θεμελιώδης πτυχή του φορολογικού σχεδιασμού των επιχειρήσεων συνίσταται στον καθορισμό του ποιες συγκεκριμένες χώρες, κράτη και πόλεις έχουν την εξουσία να επιβάλλουν φόρο στις εταιρικές δραστηριότητες. Κάθε κυρίαρχη κυβέρνηση διατηρεί διαφορετικούς κανόνες για την επιβολή φόρου, πράγμα που σημαίνει ότι η δικαιοδοτική διαιτησία μπορεί να δημιουργήσει διαφορές φορολογικού κόστους. Για παράδειγμα, μια εταιρεία μπορεί να αποφασίσει να ιδρύσει επιχειρήσεις στη Νεβάδα ή στην Ελβετία αντί της Καλιφόρνιας ή της Γερμανίας, αντίστοιχα, λόγω πιθανής εξοικονόμησης φόρου εισοδήματος. Αντίστροφα, οι συνεχιζόμενες επιχειρηματικές εξελίξεις, όπως η είσπραξη εσόδων από έναν νέο πελάτη που βρίσκεται σε λάθος πλευρά ενός δικαιοδοτικού πλαισίου, θα μπορούσαν να προκαλέσουν πρόσθετες φορολογικές υποχρεώσεις.
Συγχρονισμός
Οι ευκαιρίες εταιρικού φορολογικού σχεδιασμού προκύπτουν συχνά από τον προσδιορισμό του κατάλληλου χρόνου για την αναγνώριση ενός στοιχείου εσόδων ή εξόδων. Η αναβολή της αναγνώρισης εισοδήματος σε μια μελλοντική περίοδο ή η επιτάχυνση των εκπτώσεων σε μια τρέχουσα περίοδο έχει ως αποτέλεσμα θετικές ταμειακές ροές και εξοικονόμηση λόγω της χρονικής αξίας του χρήματος. Η στρατηγική εκμετάλλευση των αποκλίσεων στους κανόνες για τη λογιστική βιβλίων και τη φορολογική λογιστική μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία χρονικών διαφορών που δημιουργούν φορολογικά οφέλη. Παραδείγματα χρονικών διαφορών που χρησιμοποιούν οι φορολογικοί φορείς για τις εταιρείες των ΗΠΑ περιλαμβάνουν την αναβολή της φορολογίας επί του εισοδήματος που αποκτάται από ξένες θυγατρικές και των εκπτώσεων ταχύτερης απόσβεσης σε ειδικευμένα πάγια περιουσιακά στοιχεία (άρθρο 168 του IRC).
Γνωρίσματα
Τα φορολογικά χαρακτηριστικά αντιπροσωπεύουν τα ευνοϊκά χαρακτηριστικά της φορολογικής στάσης μιας εταιρείας, την οποία μπορούν να αξιοποιήσουν οι αρμόδιοι σχεδιαστές για να αντισταθμίσουν τις φορολογικές υποχρεώσεις. Τα χαρακτηριστικά εταιρικών ομοσπονδιακών φόρων εισοδήματος των ΗΠΑ περιλαμβάνουν τις καθαρές λειτουργικές ζημίες, τις πιστώσεις έρευνας και ανάπτυξης και τις φορολογικές πιστώσεις στο εξωτερικό. Το IRS επιτρέπει στις εταιρείες να προβάλλουν αξίωση για αυτά τα χαρακτηριστικά κατά το τρέχον έτος και να τις μεταφέρουν προς τα προσεχή έτη, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν το όφελος. Ο προγραμματισμός γύρω από τα χαρακτηριστικά τυπικά αφορά είτε τη δημιουργία πρόσθετων απαιτήσεων (για παράδειγμα, μέσω της ανάλυσης των δραστηριοτήτων που ανταποκρίνονται στον ορισμό της έρευνας και ανάπτυξης (τμήμα 41 του IRC) είτε προσδιορίζοντας πότε να χρησιμοποιηθούν συγκεκριμένοι τύποι και ποσότητες χαρακτηριστικών.